Niyedir bilmem,epeyce bir süredir köşeye bıraktığım kalbimin yerden alınıp başüstüne konmasını bekler gibiydim,sorun şu ki denemeye hazır sayısız isim ama tek bir kalp vardı.Beklediği ise yaklaşanlardan biri olmadı.Uzaklarda gelmesini umut ettiği bir isme takılı kalan bir kalp.Otobüsünü bekleyen fakat geldiğini görüp önüne binlerce insanın geçmesiyle kaçırmak üzere olan bir yolculuk sırasındaki karmaşa gibiydi.Bazen onun geldiğini sanıp nefesin kesilmesi kadar heyecan verici geçen dakikalar..Ama gelen sadece benzettiğiniz bir gölgedir.Ve bir daha bir daha..
Uzun bir süre beklemem gerekse de,dünya önüme eğilse de sanki gölgene muhtaç gibiydim.Senin olduğunu hissetmem bile yeterliydi aslında,bendim o,de kandır beni,yalanlar söyle..Ama asla oyundu deme..
Sonunda hediyemin sen olduğunu bildikten sonra ne kadar süre olursa olsun beklemeye razıyım,benim derdim zamanla değil,bıraktım akıp geçsin ömrüm..Ben kaçmıyorum,senden başka kimseyi kovalamıyorum.İddialıysa bile gerçekleri anca benimle benim yaşantımı paylaşan görebilir,bilebilir.
Seni doğru,yanlış,iyi,kötü tanımaya razıyım,yeter ki varlığını hissettir artık.
Hırsımın tek çözümü sensin gibi.
Kalbimi güldüren sensin uzun bir süre sonra,umarım kusurların vardır ki seni öyle kabul edeyim,kusursuz olma ki,insan olduğunu bileyim..
Sabahlara kadar yazıp çizebilirim seni,anlatırım heyecanımı,paylaşabilirim hislerimi.Ama seninle her şey daha sevimli ve edebi olacaktır.Bekliyorum her işaretini sevgili..Yeter ki geLsen bir an,bir gün ...
Hani derler ya alem bana hasret ben sana diye..Göreceğimiz zamanlar vardır belki de...Bir perşembe sabahı nasıl dilediysem seni öyle gel ama...
Huzurla uyu şimdi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder